Stadsportret: interview met Kabouter Buttplug over zijn rijzende ster

Het iconische beeld Santa Clause, of zoals wij hem beter kennen: Kabouter Buttplug, is niet meer weg te denken van het Eendrachtsplein. Zijn komst was controversieel – wie wil er nu een beeld met een vermeend sekspeeltje in de hand op zijn stoep? – maar inmiddels gaat menig toerist én Rotterdammer maar al te graag met hem op de foto. Uitagenda Rotterdam sprak met Kabouter Buttplug over zijn rijzende ster.

Word je liever aangesproken met Santa Clause, de naam die je kreeg van kunstenaar Paul McCartney, of met Kabouter Buttplug?
‘Doe maar Kabouter Buttplug. Rotterdammers houden ervan om objecten bijnamen te geven. We hebben de Hoerenloper (Rijnhavenbrug), de Koopgoot (Beurstraverse), De Kuip (Stadion Feijenoord), en ik sta graag in dat rijtje van bijzondere bijnamen. Als je er eentje hebt hier, dan hoor je er echt bij.’

Je verblijft sinds het begin van de jaren 00 van deze eeuw in Rotterdam. Tot en met 2008 stond je bij Museum Boijmans Van Beuningen, en daarna kreeg je een vaste plek op het Eendrachtsplein, nadat de Doelen en de Koopgoot je geweigerd hadden. Hoe heb je deze beginperiode ervaren?
‘Het was fijn om op een plek zoals het Boijmans te staan. Daar werd ik echt gewaardeerd en bewonderd, ondanks mijn voorkomen. Dat ik op andere plekken niet welkom was, was pijnlijk. De ophef begreep ik ook niet helemaal, je wordt normaal toch juist blij van de Kerstman? En wat maakt het eigenlijk uit, of ik speelgoed voor kinderen of speelgoed voor volwassenen vasthoud? Ik geloof dat er belangrijkere dingen gaande zijn in de wereld om je druk over te maken. In ieder geval was het goed nieuws toen ik hoorde dat de winkeliersvereniging van de Nieuwe Binnenweg mij graag in de buurt wilde hebben. Die dag voelde echt als een feestdag voor mij.’

Heb je het naar je zin op je huidige stek?
‘Het is hier enorm gezellig. Op dit kruispunt komen zoveel verschillende mensen voorbij, en bijna iedereen wil met me op de foto. Volgens mij zijn ze tegenwoordig wel blij met me in Rotterdam. Ze hebben hierachter zelfs sfeerverlichting opgehangen die naar mij knipoogt! En straks staat de oliebollenkraam hier weer. Dat is mijn persoonlijke hoogtepunt van het jaar, omdat we dan eindelijk weer richting Kerstmis gaan, mijn favoriete tijd.’

Je had het al even over de ophef die jouw komst veroorzaakte, vooral vanwege dat ene item dat je in je handen hebt. Verlos ons voor eens en voor altijd: wat is het?
‘Dat is het mooie van kunst: je bent vrij om zelf betekenis te geven aan een object. Soms is wat ik in mijn handen heb een ijsje, een andere keer is het een kandelaar met een bijzondere kaars. En als je het aanstootgevend vind dat ik een speeltje voor volwassenen in mijn handen zou hebben, maak er dan wat anders van, zoals een kerstboom! Het is wat jij wilt dat het is, dus geef je fantasie de ruimte.’


Tekst: Sophie Kreuze
Foto: Willem de Kam