Mama Aisa

“Wanneer iedereen gaat slapen en de lichten in de stad op nachtstand gaan, begint er in mij iets te praten. Iets? Nee. Iemand. Zij vertelt spookverhalen over de kinderen die verdwenen in zwartwater. Ze vertelt over hoe we daar misschien allemaal wel iets van onszelf hebben losgelaten.”

Deze proeve schetst het portret van een volwassen vrouw die voor het eerst sinds haar jeugd weer oog heeft voor het meisje dat ze ooit geweest is.

Haar innerlijke kind vraagt om aandacht, schreeuwt er soms om, maar wordt in de volwassen wereld zo vaak genegeerd. Hoe veel vrouwen hebben dat meisje in zichzelf gedwongen op jonge leeftijd volwassen te worden?

Het innerlijke kind kan een bron zijn van plezier, energie, onbevangenheid en dwingt ons met nieuwsgierigheid naar de wereld te kijken. Door de druk van de samenleving vergeten we haar vaak aandacht te geven.

Mama Aisa is een onderzoekende tekst van een vrouw die haar vroegere jongere zelf probeert terug te vinden om - misschien wel voor het eerst in haar leven - écht naar haar te luisteren