La Voix Humaine

Een personage, een telefoon, en een achtbaan aan gevoelens. Meer had schrijver Jean Cocteau niet nodig toen hij La Voix Humaine schreef. Het zou een van de beroemdste monologen ter wereld worden. Ontelbare keren opgevoerd, is het toneelstuk tot op de dag van vandaag voor vele actrices dé uitdaging. Want achter dit drama dat zo simpel lijkt, gaat een hele wereld aan gedachten en emoties schuil.

Een vrouw voert het belangrijkste gesprek van haar leven. Niet van mens tot mens, maar via de telefoon. Aan de andere kant van de lijn: haar ex-geliefde. Hij gaat binnenkort trouwen met een ander. Een uur lang belt de vrouw met hem. Zijn stem krijgen we niet te horen. Maar terwijl we naar haar kijken en luisteren, ontstaat er een beeld van de relatie die zij hadden.

Claire Hordijk speelt de hartverscheurende rol van 'de vrouw' in deze heftige, maar ook troostrijke enscenering van Eva Lemaire.

Jean Cocteau was beeldend kunstenaar, dichter en cineast. Zijn werken en ideeën waren van grote invloed. La Voix Humaine werd voor het eerst in 1930 opgevoerd. Hij schreef het als een reactie op het feit dat er in het repertoire zo weinig grote, uitdagende vrouwenrollen te vinden waren. Nieuw was de setting: een telefoongesprek. Deze monoloog is dus eingelijk een gesprek. Maar de andere kant van de dialoog mogen wij zelf als toehoorders invullen. Op die manier prikkelt Cocteau onze fantasie. La Voix Humaine stelt vragen rond de menselijke communicatie in een tijd dat onze relaties met anderen steeds meer bepaald worden door technologie. Zijn we wel echt samen als onze enige verbinding afhankelijk is van een dunne draad? En wat betekent dit honderd jaar later, nu zelfs die draad verdwenen is?