Een kano naar zee

Een kano naar Zee is een ode aan de helden die de Rotterdamse haven gemaakt hebben tot wat die is. En tegelijkertijd een afrekening. De toekomstdroom van groot groter grootst is hoe langer hoe meer in een nachtmerrie veranderd. Kunnen we in de zoektocht naar een leefbare rivierdelta desondanks nog iets leren van die verhalen over wording en verwording van de Rotterdamse haven?

Aan de hand van de levens van twee 'havenbaronnen', D.G. van Beuningen die vanaf 1900 zijn kolenimperium in de Maasstad vestigde en Frans Posthuma die na de tweede wereldoorlog de ene na de andere oliereus naar Rotterdam wist te lokken, reconstrueert André van der Hout hoe stad en haven ten diepste vervlochten zijn geraakt met de fossiele industrie. Alleen had niemand de bijsluiter gelezen van het groeihormoon dat ze de stad de afgelopen eeuw hebben toegediend. Dus nu zitten we ermee: een haven in de wurggreep van kolen- en oliebelangen. Nietsche zei het al: "Alles wat zal worden, sleept wat geweest is met zich mee".